«Όταν στον τύπο διαβάζουμε για μετανάστευση, ο όρος χρησιμοποιείται χωρίς διάκριση για όλους: οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούντες ασύλου. Συχνά ακούμε και τον όρο «λαθρομετανάστης» και «παράνομος μετανάστης», όρους που προσωπικά θεωρώ υποτιμητικούς καθώς ο άνθρωπος ως οντότητα δεν είναι ποτέ λαθραίος ή παράνομος. Μπορεί να κάνει μια παράνομη πράξη (όπως το να εισέλθει λαθραία σε μια χώρα), αλλά αυτό αφορά την πράξη όχι τον άνθρωπο.
Πρόσφυγας, λοιπόν, είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει. Οι πρόσφυγες προστατεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από διεθνείς ευρωπαϊκές συμφωνίες και εθνικούς νόμους. Δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο με βάση της Αρχής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το να χορηγήσει μια χώρα άσυλο σε πρόσφυγες δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας ούτε δείγμα καλής θέλησης αλλά υποχρέωση με βάση διεθνείς συνθήκες και εθνικούς νόμους.Και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα.
Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και απόλυτης φτώχειας. Η διαφορά με τους πρόσφυγες είναι πως οι μετανάστες μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και δεν κινδυνεύει η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα (αν και είναι μεγάλη συζήτηση κατά πόσο η απόλυτη φτώχεια δεν απειλεί και την ζωή κάποιου). Έχει σημασία να αναφερθεί πως συνήθως όταν εισέρχονται στην Ελλάδα, τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες δεν διαθέτουν έγγραφα και δεν είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ταυτότητα τους. Ακολουθούν συνήθως τους ίδιους επικίνδυνους δρόμους εισόδου. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να υπάρχει μια δίκαιη και γρήγορη διαδικασία ασύλου ώστε να ελεγχθούν οι άνθρωποι και να εξακριβωθεί ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος είναι οικονομικός μετανάστης». [Φραγκίσκα Μεγαλούδη ]
Λαθρομετανάστης: «Το κεντρικό νομοθέτημα για την μετανάστευση είναι ο Ν.3386/2005 («Για την είσοδο, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια», ο οποίος έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές). Σε αυτόν τον νόμο ορίζονται συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα, δηλαδή πράξεις που σύμφωνα με την μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας είναι παράνομες και τιμωρούνται (…). Σε καμία από αυτές τις ποινικές διατάξεις γίνεται χρήση των όρων «λαθρομετανάστης», ή «λαθρομετανάστευση». Επομένως η επιλογή του ποινικού νομοθέτη είναι να μην χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη ορολογία.
Μόνο σε ένα άρθρο περιλαμβάνεται ο όρος «λαθρομετανάστες» στον μεταναστευτικό νόμο, σε άλλο κεφάλαιο, πέραν των ποινικών κυρώσεων: στο άρθρο 76, το οποίο έχει τίτλο «Προϋποθέσεις και διαδικασία διοικητικής απέλασης». (…) Ο όρος «λαθρομετανάστευση» έχει χρησιμοποιηθεί σε κάποια προνομοθετικά κείμενα (αιτιολογικές εκθέσεις), κυρίως σε τμήματα που αναφέρονται στην μεταναστευτική πολιτική. (…) Δηλαδή η νομοθεσία, παρόλο που περιέχει περιστασιακά τον όρο, όταν έρχεται η ώρα να ορίσει το συγκεκριμένο περιεχόμενο ποινικών αδικημάτων που σχετίζονται με την μετανάστευση, αποφεύγει την χρήση του. Επομένως, οι όροι «λαθρομετανάστης» και «λαθρομετανάστευση» δεν είναι σαφείς νομικά. Αντιλαμβανόμαστε ότι παραπέμπει σε κάποια παρανομία, αλλά ο νόμος σιωπά ως προς το πώς ορίζεται η συγκεκριμένη παρανομία.
Έτσι, η χρήση του όρου «λαθρομετανάστες» στο δημόσιο λόγο, θεωρώ ότι προσβάλλει το τεκμήριο της αθωότητας αλλά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των προσώπων, στα οποία αναφέρεται. Γιατί τους αποδίδει αυτομάτως την ιδιότητα του παρανόμου, χωρίς να προβλέπεται τέτοια ιδιότητα και, πολύ περισσότερο, χωρίς βέβαια να υπάρχει σχετική δικαστική απόφαση που να κηρύσσει τα πρόσωπα ένοχα. Έτσι πρόκειται τελικά για έναν όρο όχι μόνο τεχνικά ασαφή, αλλά, ανάλογα και με το πλαίσιο της χρήσης του, μπορεί να αποτελέσει και προσβολή της προσωπικότητας του άλλου, ως μια περίπτωση εξύβρισης». [ Βασίλης Σωτηρόπουλος ]
Σχόλιο αναγνώστη που προστέθηκε στο άρθρο σχετικά με τη χρήση του όρου «λαθρομετανάστης»: «Ένα πρόβλημα φιλολογικό είναι στη σημασία της κάθε λέξης. Ο «λάθρος» είναι ο κρυφός. Ως εκ τούτου ο μετανάστης δεν μπορεί να είναι «λάθρος». Ένα μπέρδεμα δημιουργείται επειδή το «λαθραία» και το επίθετό του από κρυμμένος έγινε συνώνυμο του παράνομου και με τέτοια σημασία ενσωματώθηκε στο «μετανάστης». Ωστόσο, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι «κρυφός» εκτός αν είναι «λαθρεπιβάτης» (βλέπεις η έννοια καλύπτεται πλήρως από το «λάθρος»). Αντίθετα, «λάθρα» μπορεί να είναι μία ενέργεια («λαθρομετανάστευση»). Ο άνθρωπος/μετανάστης δεν είναι όμως ούτε προϊόν (για να διακινείται λαθραία, εκτός αν είσαι δουλέμπορος) ούτε ενέργεια, αλλά ιδιότητα. Ως εκ τούτης λοιπόν της ιδιότητας του ανθρώπου (όχι ενός res) δεν υφίσταται «λάθρος» ούτε καν στο παιδικό κρυφτό»...
Το Associated Press απαγορεύει τη χρήση του όρου «λαθρομετανάστης»
σχόλιο : ο λαθρο-μετανάστης προσδιορίζει τον ίδιο σαν κατάσταση οχι σαν ανθρώπινη υπόσταση. Δεδομένου ότι εισήλθε σε μια χώρα οχι απο την νομιμη πύλη εισόδου των συνόρων , οχι μέσω αναγνωρισμένου τρόπου διασύνδεσης με την γειτονα χώρα, και όχι με νομιμη άδεια εισόδου π.χ. Βίζα αν απαιτείται κλπ αλλα και προσωπικά έγγραφα. Κατά τον ίδιο τρόπο η συνθετική λέξη λαθρο στην λαθρεπιβάτης αφορα την κατάσταση έστω και προσωρινή που βρίσκεται ο άνθρωπος. Αυτό όμως σε καμμιά περίπτωση δεν νομιμοποιεί την οποία λαθρο-κατάσταση. Σε καμμιά περίπτωση δεν υπάρχει συνωνυμία της λέξης λαθρομεταναστης η μετανάστης που αποτελεί προσωπική απόφαση του κάθε ενός ατόμου με την λέξη πρόσφυγας. Η λέξη πρόσφυγας αφορά άτομα που αναγκάζονται επί απειλής της ζωής τους (πολεμου) απο μια διεθνώς αναγνωσρισμενη ως μη ασφαλή χωρα να καταφύγουν σε μια γειτονα ασφαλή χώρα. Αν η ασφαλής χώρα δεν είναι η γειτονας χώρα τότε δεν μιλάμε για πρόσφυγα αλλα για μετανάστη. Η ατομική δήλωση για το αν μια χώρα είναι η όχι ασφαλής αν και γίνεται δεκτή από τις χώρες της ΕΕ δεν αποτελεί ισχυρό λόγο.
Το λαθρο- σαν πρώτο συνθετικό χαρακτηρίζει το δεύτερο συνθετικό: λαθροθήρας είναι αυτός που κυνηγάει κρυφά, όχι ένας αόρατος άνθρωπος που τυχαίνει να είναι κυνηγός. Όπως νεκροθάφτης είναι αυτός που θάβει νεκρούς, δεν είναι νεκρός ο ίδιος. Ελαιοχρωματιστής είναι αυτός που βάφει με λαδομπογιά, δεν είναι λάδι ο ίδιος. Παιδίατρος είναι αυτός που γιατρεύει παιδιά, δεν είναι παιδί ο ίδιος.
Το λαθραία έχει καταλήξει να χρησιμοποιείται για τα προϊόντα του λαθρεμπορίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε όλες τις λέξεις που αρχίζουν από λαθρο-.
Πάντως πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να διαχωρίσουμε τους νόμιμους μετανάστες από αυτούς που διαμένουν παράνομα στη χώρα. Όπως λοιπόν ξεχωρίζουμε τους επιβάτες από τους λαθρεπιβάτες, πρέπει και να ξεχωρίσουμε τους μετανάστες (που έχουν άδεια παραμονής και εργασίας στη χώρα) από τους λαθρομετανάστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου